W okresie niemowlęcym, kiedy miałam rok, zostałam oddana do szpitala ze względu na poważne dolegliwości jelitowe. Wtedy wydarzyło się coś najgorszego, czego może doświadczyć bezbronne niemowlę- zostałam odseparowana na miesiąc od matki. Taka rozerwana więź jest jedną z najgorszych form traumy dla rozwijającego się mózgu i układu nerwowego. Dziecko wówczas przechodzi przez etap ogromnego lęku i wołania o pomoc, poprzez rezygnację z prób nawiązania kontaktu z rodzicem i totalnego odcięcia od swoich przerażających emocji- tzw. dysocjacja. Traumatyczna separacja od rodziców, w dużej mierze przyczyniła się do zaburzeń lękowych w moim dzieciństwie i okresie dorosłym. Pomimo tego, iż kompletnie nie pamiętam tych traumatycznych wydarzeń, mój mózg i ciało doskonale je pamiętają.
Nasz mózg jest skonstruowany hierarchicznie i jest podzielony na cztery części: od najbardziej prymitywnej części: pień mózgu, międzymózgowie, i układ limbiczny- te systemy działają bez naszej woli, do najbardziej zaawansowanej i myślącej części – płata czołowego/kory mózgowej. Wysoki stopień rozwinięcia tej części mózgu odpowiedzialny jest za planowanie, myślenie, kreatywność, mowę, zrozumienie potrzeb innych oraz okazywanie empatii innym. Nasz mózg rozwija się sekwencyjnie od dołu do góry. Dolne/prymitywne obszary mózgu reagują zawsze jako pierwsze, bez naszej woli, w momencie, kiedy pojawiają się bodźce sensoryczne takie jak zapach, widok, dotyk czy dźwięk—tzw. trigery.
Czy zauważyłeś u siebie znane wzorce—kiedy czegoś bardzo chcesz, np. stworzenie dobrego związku, zbliżenie się do kogoś, nawiązanie bliskich kontaktów, czy postaranie się o lepszą pracę, ale pomimo Twoich starań często czujesz, że tkwisz w niemocy i bezradności. Za takie ograniczające zachowania odpowiedzialne są właśnie dolne partie naszego mózgu oraz automatyczne reakcje naszego ciała—aktywacja autonomicznego układu nerwowego—nadmierne ilości adrenaliny (lęk) lub zamrożenie/ zamarcie. Zacznij od większej świadomości i obserwowania swoich automatycznych zachowań/reakcji emocjonalnych, również w ciele. Ciało pamięta najwięcej ran z przeszłości—Twój stan fizjologiczny wpływa na psychikę. Możesz przerwać ten cykl.
