Jeśli w dzieciństwie doświadczyłeś emocjonalnych ran z rodzicem, to w życiu dorosłym konflikt z ukochaną osobą będzie aktywował te same bolesne i głębokie uczucia, które odczuwałeś jako dziecko.
Często w sytuacjach konfliktu pojawia się potraumatczna dynamika zachowań: jeden z partnerów staje się ratownikiem (nagabuje, goni, naprawia)- czuję się odrzucony, a drugi z partnerów staje się tym, który się wycofuje, unika rozmów-czuje się zaatakowany.
Te dwa rodzaje zachowań są wynikiem stylu przywiązania, który mieliśmy z rodzicami w dzieciństwie. Ratownik bojąc się odrzucenia (styl lękowy lub lękowo-unikowy) stara się za wszelką cenę naprawić konflikt- układ nerwowy wchodzi w stan ,,walcz” (fight) i ,,zadowalaj, naprawiaj” (fawn). Druga osoba czując się oceniania i krytykowana (styl obojętno-unikowy )wchodzi w tzw. tryb ,,ucieczki” (fligt), zamrożenia (freeze) lub ,,zamarcia” (collapse).
Ratownik zawsze czuje, że musi coś naprawiać za partnera, wyciągać od niego informacje- co się dzieje w związku itd. Twój układ nerwowy czuję się bardzo pobudzony i rozpędzony- prymitywne części mózgu robią wszystko, żeby uniknąć odrzucenia, często kosztem siebie- ogromny przypływ adrenaliny i kortyzolu.
Osoba, która się wycofuje podczas konfliktu czuję się zbyt obciążana i przytłoczona emocjami wynikającymi z intensywności interakcji. Często czuje się winna bycia nieadekwatnym w związku przez brak umiejętności rozwiązywania konfliktów. Stąd pojawia do zamarcie, ucieczka lub zamrożenie.
Te formy potraumatcznego działania to próby ucieczki od bólu, którego źródłem jest dzieciństwo i zaburzona więź z rodzicami. Uciekając od bólu w ten sposób, jeszcze bardziej utrwalasz swoje wzorce z dzieciństwa i tkwisz w trybie traumy. Dwie osoby uciekają w tym konflikcie od bólu emocjonalnego, który dla mózgu jest zagrożeniem.
Kiedy partnerzy zrozumieją jak działa ich układ nerwowy, mogą rozpocząć pracę nad stabilizacją swoich zachowań.
Te zachowania nie są świadomymi reakcjami, a automatycznymi działaniami Twojego układu nerwowego, który po prostu chce Cię ochronić przed bólem. Postaraj się współpracować z układem nerwowym przez świadomość Twojego stylu potraumatcznego działania, bez natychmiastowych reakcji. Znajomość i uspokajnie/kojenie układu nerwowego (regulacja układu nerwowego), to najważniejsze narzędzie w pracy nad sobą i również do pracy z partnerem.
